De buurman zit buiten in de voortuin, het zonnetje schijnt, hij heeft een biertje in de hand en ik word begroet met de woorden: “kom jij maar eens ff lekker bij mij op schoot zitten schatje!” voorzien van bulderend gelach. Ik ben op dit soort momenten in mijn element, dan komt het volkse meisje in me naar boven die zich prima staande kan houden in dit deel van de stad, omdat ik hier zelf ook opgegroeid ben.
Privé: Natalie van Deursen
Papa had zijn medicijnen ingenomen die er altijd voor zorgen dat hij gek gaat doen, soms is dat leuk gek, maar het kan ook eng gek zijn. Ik vraag je hoe dat eruit ziet.
Privé: Natalie van Deursen
Hoeveel geef je van jezelf bloot als hulpverlener? Een veelbesproken onderwerp en daarnaast ook nog steeds een enorm taboe...
Privé: Janneke Hendriks
Had ik net 2,5 uur in de auto gezeten met je moeder om vervolgens een hele middag tegen de muur van hechtingsproblematiek op te lopen. Fijn dat je er was Natalie, succes met de terugreis! Binnen de jeugdzorg van nu zou ik er geen tijd meer voor hebben, ik wil niet eens nadenken over de gevolgen die dit voor jou gehad zou hebben.
Privé: Natalie van Deursen
Begeleiding is lief voor je, je voelt je zeker op momenten gezien en gehoord, maar je bent ook een “jeugdzorgkind”. Dat is ook zichtbaar, je draagt het elke dag met je mee, doordat er labels in je kleding zitten. Die zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat begeleiding weet welke kleren van jou zijn, maar het maakt je anders dan anderen.
Privé: Natalie van Deursen
Hoe muziek en tatoeages verhalen geven over gevoeligheid, kwetsbaarheid, creativiteit, liefde en verbinding. Met een andere insteek komen tot intense en oprechte gesprekken.
Privé: Janneke Hendriks
Als Eveline bij Dio thuis is, gaan ze samen hond Bumper uitlaten. Bumper moet vast alleen een plasje, hoopt Eveline.
Eveline Verburg
Niemand is perfect en dat weten we heel goed. Toch doen we ons vaak beter voor dan dat we zijn, als mens, maar zeker ook als professional. We willen deskundig gevonden worden, we werken vanuit ons hart voor de meest kwetsbaren in onze samenleving en dat schept verwachtingen en legt druk.
Privé: Natalie van Deursen
Standaard heb ik een tissuebox op mijn bureau. Voor de tranen die gelaten worden. Een keer heb je mij een tissue gegeven, voor de tranen van trots die ik heb gelaten voor jou.
Jennifer CirpiciTerug naar boven