Liefde voor muziek

Ik sta voor de deur en bel aan. Je doet open, je bent een grote en gespierde man met veel tatoeages op je armen.
‘Hallo, ik ben Janneke’, zeg ik en steek mijn hand uit (casus voor Corona). Je accepteert hem en noemt jouw naam. ‘Kom verder’, zeg je en je loopt vooruit.

Ik kom binnen in een ruim opgezet appartement van een overduidelijke muziekliefhebber. Er hangen posters in lijsten boven de bank van Metallica en Iron Maiden, ook hangen er een paar gitaren tegen de muur. Ik maak er een opmerking over en heb hiermee meteen een ingang voor het gesprek. Je vertelt over je liefde voor muziek, vooral de Hard Rock en dat je zelf ook gitarist bent. ‘Vroeger lag dit allemaal achter de schuiven op zolder, wilde mijn ex-vrouw hier niets van weten. Na de scheiding heb ik hier mijn eigen plek gemaakt voor mij en de kinderen. Het voelt als een thuis, meer dan dat ik ervaren heb in mijn huwelijk’ zeg je…

Ik krijg een kop koffie en we zitten aan de keukentafel. Ik stel je voor om iets over mezelf te vertellen zodat je weet wie er voor je zit. Ik vertel over mijn achtergrond in mijn werk en kies er ook bewust voor om je een “stukje mens” te laten zien. Ik vertel je dat de posters en gitaren mij meteen opvielen omdat ik een broer heb die 7 jaar ouder is en die ook enorm fan is van deze muziek. Dat mijn broer mij als het ware muzikaal heeft opgevoed en ik van hem heb leren headbangen. Het brengt een glimlach om je mond en hiermee lijkt er een eerste wak in het ijs te zijn gebroken.

Ik vertel dat ik je graag beter zou leren kennen en vraag of je het goed vindt om dat eens op een andere manier te doen. Je kijkt een beetje vragend en ik begin uit te leggen.
‘Ik kan je nu allemaal vragen gaan stellen die je wellicht bij andere hulpverleners ook al eens hebt beantwoord, maar ik denk dat er ook andere manieren zijn. Manieren die veel waardevoller kunnen zijn en veel andere informatie geven. Bijvoorbeeld je muziek en ik zie op je armen ook diverse tatoeages. Mag ik je daar wat vragen over stellen?’ Ik heb je aandacht wederom te pakken en je knikt bevestigend.

Mooie verhalen komen boven bij de namen van de kinderen op je onderarmen. Hoe trots je op ze bent, wat het met je heeft gedaan om vader te worden. Hoe het vaderschap je anders naar het leven en de wereld heeft doen kijken. Dat je troost haalt uit de muziek en het spelen op je gitaar. Dat je teksten schrijft, componeert en hier je gevoel in kwijt kan. Het maakt dat je verwerkt.
Kortom het vertelt verhalen over muzikaliteit, gevoeligheid, creativiteit, liefde en verbinding. Allemaal prachtige aanknopingspunten voor het komende hulpverleningstraject.

Deel dit artikel: