Jessie

Al maanden ben je thuisloos, geen eigen plek en afhankelijk van anderen. Op een rauwe manier heb je geleerd dat niets in het leven gratis is. Een plek om te slapen is vaak een wederdienst. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe het voelt, als je jezelf moet inzetten om een dak boven je hoofd te hebben. Wanneer je je principes moet verloochenen om te overleven. Je zegt dat het went, dat je kan doen alsof je er niet bent. Het maakt me verdrietig dat je na al die jaren jeugdzorg ook als jongvolwassene nog altijd in de ellende zit.