Jeugdzorg crisis

Volgende week, op maandag 21 november, debatteert de Tweede Kamer, opnieuw, over de Jeugdzorg.

Jeugdzorg, een pijnlijk dossier waar je u tegen zegt en waar inmiddels vele ministers hun vingers niet aan willen branden. Veel politici hebben om onderzoek gevraagd. Er zijn enorm veel moties ingediend voor crisismanagement. En toch… Er gebeurd maar weinig. Sterker nog, er werd gesproken over bezuinigen en een eigen bijdrage.
Ook vroegen andere crisissen in Nederland prioriteit, waardoor de Jeugdzorg en het systematisch probleem continue genegeerd werd.

Meer dan een jaar geleden had ik met Lisa Westerveld (Groenlinks) een Zoom gesprek.
Ze vertelde me dat niet alle partijen in de Tweede Kamer de Jeugdzorg op hun prioriteiten agenda hebben staan, wat ze (zacht uitgedrukt) erg spijtig vindt. Ook dat wij, jeugdhulpverleners, niet genoeg laten zien dat er iets gedaan moet worden. Ja… Wij jeugdhulpverleners gaan door. En staken? Dat kan niet. Wat gebeurt er dan met de gezinnen?

Inmiddels is daar wel verandering in gekomen. Jeugdbescherming staakt, er zijn demonstraties geweest op het Malieveld in Den Haag en steeds vaker verschijnt de Jeugdzorg met koeienletters in het nieuws. Terecht, want op deze manier doorgaan… Zal grote gevolgen hebben. Vele gezinnen worden niet, niet op tijd of niet voldoende geholpen. Ze verdwalen met hun ouder(s) in het ‘Jeugdzorg systeem’ en jeugdigen kunnen niet wachten tot ze eenmaal 18 jaar oud zijn. Dan zijn ze eindelijk van jeugdzorg af. Als POH (Praktijk ondersteuner huisarts) spreek ik ook regelmatig ouders.

Ook heb ik met ouders gesproken die zelf als jeugdige ervaring hebben gehad met Jeugdzorg. Als ik ze dan wil doorverwijzen voor hulp, twijfelen ze. In jeugdzorg hebben ze geen vertrouwen, immers zijn zij vroeger ook niet goed geholpen.

De kinderen die kampen met mentale problemen, moeten soms een jaar wachten op hulp binnen de Jeugd GGZ. De jeugd-ggz problemen lopen op. Op 1 februari publiceerde GGZ.nl dit artikel.

Je hebt ook instanties die geen wachtlijst hebben. Helaas wordt daar behandeling niet vergoed en niet alle ouders kunnen dit simpelweg betalen (we spreken meestal over vijfhonderd euro diagnostiek, en rond de tweehonderd euro per uur voor behandeling). We weten allemaal dat als mentale problemen niet op tijd gezien worden en als ze niet (voldoende) goede behandeling krijgen, dit gevolgen kan hebben voor de ontwikkeling. En de mentale problemen zich op een andere manier kunnen uiten in de volwassenheid.
Deze kinderen worden volwassen en wellicht krijgen zij ook kinderen. En deze kinderen kunnen dan ook last krijgen van de mentale problemen die hun ouders (onbedoeld) aan hen overdragen.

En zo gaat het door en door en door… Van generatie tot generatie.

Het is dus echt tijd dat er grondig wordt gekeken naar de Jeugdzorg problemen en het kabinet actie neemt.
Op 21 november ben ik aanwezig op de publieke tribune tijdens het Jeugdzorgdebat. En ik hoop, echt, dat het kabinet de jeugdzorg crisis serieus neemt. Voor de generatie van nu en voor later. Zodat ouders weer vertrouwen krijgen in de jeugdzorg en kinderen op tijd en beter geholpen worden.

Deel dit artikel: