De week van de Veiligheid

Het is de week van de veiligheid, maar veiligheid is een relatief begrip. Als je het opzoekt kom je direct op de volgende betekenis:

“Veiligheid is de mate van afwezigheid van potentiële oorzaken van een gevaarlijke situatie of de mate van aanwezigheid van beschermende maatregelen tegen deze potentiële oorzaken ”

Veiligheid kan dus zijn dat je weet dat er altijd hulpdiensten zijn waar je op kunt rekenen, zoals de brandweer, politie en ziekenhuizen. De ironie wil dat je tegenwoordig steeds vaker hoort dat het juist deze hulpdiensten zijn die in onveiligheid terecht komen, vanwege de onvrede die er bij de mensen is. Het thema van de week van de veiligheid zal niet voor niets gekozen zijn ‘agressie en geweld tegen ondernemers.’ (al zijn hulpdiensten natuurlijk geen ondernemers 🙂 )

Voor andere mensen is veiligheid, op elk moment van de dag veilig over straat kunnen. Denk aan vrouwen die na een avondje stappen alleen over straat gaan. Of mensen vanuit de lhbtqia+ gemeenschap die zich in onze maatschappij treurig genoeg nog steeds niet veilig genoeg voelen. Ook doemt gelijk het beeld op aan mensen die nauwelijks meer langs groepen jongeren durven te lopen, omdat ze anders uitgescholden (of nog erger) worden. Maar deze jongeren voelen zich op hun beurt misschien juist weer veilig, omdat ze in een groep zijn.

Bij veiligheid in combinatie met Hart voor Jeugdzorg, gaan de gedachten natuurlijk al snel naar het opgroeien in een veilige thuissituatie. Tijdens mijn werk bij de Raad voor de Kinderbescherming heb ik gelukkig veel veilige, maar helaas ook veel  onveilige opvoedsituaties meegemaakt. Een aantal voorbeelden van onveiligheid die mij zijn bijgebleven:

• Een verstandelijk beperkte moeder die niet doorhad dat haar zoontje met een gat in zijn hoofd naar school was gegaan.
• De opvoedsituatie van twee jonge kinderen waarin er een complete wietplantage op de zolder aangetroffen werd, inclusief levensgevaarlijke elektrische bedrading.
• De jongen die tijdens ons gesprek in een strafonderzoek vertelde over hoe hij in het ziekenhuis had gelogen over dat er een bal op zijn neus was gekomen. De echte verklaring was dat zijn vader hem in zijn gezicht had gestompt.

Ook in mijn huidige baan in het Zorg- en Veiligheidshuis kom ik helaas situaties van grote onveiligheid tegen, waarin een doorbraak vaak lastig is:

• Vrouwen (of mannen!) die moeten vluchten vanwege het geweld van hun ex-partner, maar vaak ook in een cirkel zitten waardoor ze juist naar deze partner teruggaan. 
• Aware kastjes die aangesloten worden. Gedragsaanwijzingen (zoals een locatie- of een contactverbod) die wel opgelegd worden door een rechter, maar niet uitvoerbaar zijn omdat mensen er tegen in Hoger Beroep gaan (een pleidooi voor directe uitvoerbaarheid in een vonnis). Dit ook tot grote frustratie van alle betrokkenen, want de stalking gaat vaak gewoon door.
• Ouders die uit loyaliteit een (volwassen) kind in huis laten wonen, terwijl zij dit niet willen of kunnen en hierdoor zelfs gevaar lopen. Bijvoorbeeld, vanwege de criminele activiteiten of de agressie vanuit hun kind al dan niet in combinatie met een gedragsstoornis, beperking en / of verslaving.
• Jeugdigen die (vaak mede door onveiligheid in de opvoeding) op jonge leeftijd al verwikkeld raken in het drugscircuit en hier niet meer uit kunnen komen.

Kortom over veiligheid valt eindeloos veel te zeggen, goed dat hier deze week op allerlei manieren aandacht voor is!

https://deweekvandeveiligheid.nl/

Deel dit artikel: