CODA

Eens in de zoveel tijd kom je een film tegen waarvan je denkt… Die moet iedereen gezien hebben!
Ja, voor mij is dat CODA (8.0/10 op IMDB). CODA staat voor Child of Deaf Adults en je kan het dus al raden… Het gaat om een kind van dove ouders.

De hoofdpersoon is de zeventienjarige Ruby, en zij is de enige die niet doof is in haar gezin.
Elke ochtend helpt zij haar ouders en broer in hun visserij. Waardoor zij regelmatig moet tolken.
Wat haar ouders en haar broer niet weten, is dat Ruby enorm goed kan zingen. Het is haar droom om hier iets mee te doen. Echter hebben haar ouders haar ook nodig om te tolken in de visserij…

Hoe dit afloopt? Tja, ik wil niet te veel spoilen. Kijken dus!

Als hulpverlener weet je hoe schadelijk het voor de ontwikkeling kan zijn om een kind in te zetten als tolk. Niet voor niets zijn er campagnes gestart in Nederland om dit te stoppen.

Forugh Karimi, psychiater en voorzitter afdeling Transculturele Psychiatrie van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) stelt: “We weten als psychiaters uit de praktijk wat voor mentale schade het kinderen berokkent als ze moeten tolken voor ouders, tot ver in hun latere leven. Het is slecht voor hun ontwikkeling als kinderen de rol van de ouder overnemen (parentificatie) en daardoor hun eigen emoties op de tweede plek zetten. We moeten dat niet toestaan. Deze kinderen moeten kunnen opgroeien als alle kinderen en niet belast worden met de tolkvraag. Bovendien verdienen de ouders een professionele tolk om hun gezondheidsklachten te verwoorden en zo gelijke toegang tot zorg te hebben.” (bron: NVvP)

Deel dit artikel: