kinderlokdown

Op een zolderkamertje zit Doortje. Ze heeft net haar lesdag achter de rug. Haar klasgenoten gereduceerd tot pixels, de docent stuntelig met Google Meet aan het goochelen. Ze snapte er weer helemaal niks van, die laatste les. Sinus en cosinus. Doortje ziet daar het nut niet van in, en pakt haar telefoon. Ze snapt misschien niks van wiskunde, maar heeft wèl een goede haardag vandaag. Even een selfie. Lipglosje, blosje, filtertje. Fietfieuw! Dertien? Ze lijkt wel drieëntwintig. Die is Instawaardig. Hoppekee, op de feed.

Als Doortje ‘s morgens op haar telefoon kijkt, heeft ze een DM van Klaas17. Zo, dàt is een knappe jongen! Dankzij die gelikte selfie van gisteren, zó in haar dm’s geglipt. Ze reageert meteen. Al snel vliegen de berichten over en weer. Klaas is echt leuk en grappig! En al zeventien. De selfies worden steeds zwoeler, en Klaas steeds liever in zijn berichtjes. Ze appen en snappen nu ook. Aan het eind van elke duffe laptoplesdag popelt Doortje om te lezen wat haar digitale droomprins nu weer heeft gestuurd. Het lijkt wel, of ze veel meer durft doordat ze Klaas niet kan zien. Topje uit? Topidee! Slideshow van haar slipjescollectie? Super!

Dan vraagt Klaas Doortje of ze ‘het’ wel eens met zichzelf doet. En of ze dat eens wil filmen. Doortje vindt het wel een beetje awkward, maar vooruit. Op de badkamervloer van het pleeggezin zet ze haar I-phone tegen het prullenbakje aan en geeft een showtje weg. Een welbestede middagpauze in haar digitale lesdag. Nu zal Klaas wel helemaal voor de bijl gaan.

Die oldskool kinderlokkers waar mijn generatie voor gewaarschuwd werd, zijn een uitstervend ras. Vieze mannetjes in de bosjes die vroegen of je een lolly wilde, hebben zich teruggetrokken achter hun toetsenborden. Feilloos herkennen ze kwetsbare meiden en jongens achter de maskers van make-up en fotoshopfilters. En de lockdowns en het uitzichtloze thuiszitten, hebben hun slachtoffers alleen maar hongeriger laten happen naar hun digitale hengeltjes.

Deze uitdaging is voor ons als pleegzorgbegeleiders en opvoedingsondersteuners ook ingewikkeld. Zelf zijn we veelal ook groot geworden met hooguit een joekel van een Nokia met antenne in ons rugzakje. Hoe moeten wij dan onze pleegkinderen en pleegouders leren navigeren in die verwarrende wereld?

Of je nu de (pleeg)ouder bent van een ‘Doortje’ of een ‘Klaas’; verbreed je gespreksonderwerpen aan tafel. Als opvoeders van tieners krijg je vaak niet meer dan een grom of een oogrol als je vraagt naar hoe het op school was. Maar als je je verdiept in de digitale dag van je puber of puberette, krijg je wellicht een wat gedetailleerder verslag, als je de juiste vragen weet te stellen. Maar hoe weet je nou welke dat zijn?

Ik denk dat wij als volwassenen vooral nieuwsgierig moeten zijn. Volg je niet meer waar je (pleeg)puber het over heeft? Volg haar dan op Insta. Download zelf TikTok, ontdek wat er zo verslavend aan is. Duik in de dopaminekick die een streak op Snapchat veroorzaakt. Op die manier kun je volgen wie hen volgt, kijken wie hen liken, en snappen hoe dat Snapchat werkt. Kun je aanhaken bij de wereld in de telefoon of de laptop, en toch eens vragen naar die Klaas of Doortje, die overal op de socials opduikt.

Ontmoet het pleegkind waar het zich bevindt. En dan kan jouw avatar aan die van haar vragen, of ze zin heeft in een potje Rummikub.

Disclaimer: Dit is een waargebeurde casus. De naam van het pleegkind is veranderd om haar anonimiteit te behouden. De naam van de lokdownlokker niet.

Deel dit artikel: