Zorgen om het zorgen

PsychologieTools

Als ik je ontmoet ben je 11 jaar. Je bent de oudste van vier kinderen. Je hebt twee jongere broers van 9 en 7 en daar kwam afgelopen jaar nog een zusje bij.

Je zusje kwam als een verrassing, voor iedereen. Heel erg gewenst, niet gepland.

Je wordt aangemeld omdat er zorgen zijn over jou. Zorgen over hoe je zichtbaar bezorgd bent over je moeder die het niet makkelijk heeft na de bevalling. Men vraagt zich af of je niet te veel taken op je neemt die eigenlijk niet bij je leeftijd passen…

Ik klets met jou over thuis, en daarbij komt een houten huisje op tafel. Wie wonen daar allemaal? Papa, mama, je broertjes en zusje krijgen, naast jezelf, allemaal een plek in en om het huis in de vorm van een houten poppetje.

Je geeft aan dat papa een drukke baan heeft als vrachtwagenchauffeur. Hij is veel van huis en daarmee schuift hij verder weg op tafel. In de vroege ochtend rond 5.00 uur vertrekt hij en in de avond rond een uur of 19.00 komt hij weer thuis, afhankelijk van de rit die hij die dag heeft.

Als je in de ochtend wakker wordt, hoor je mama vaak huilen. Papa is dan al weg. Je gaat dan naar mama toe en troost haar. Het poppetje dat symbool staat voor jou schuift dichter naar je mama. Je helpt haar ook met het zorgen voor je babyzusje en je twee broers. Ik zet een schatkistje bij jouw poppetje neer en zeg daarbij dat het wel heel erg lief van je is dat je je zo bekommert om mama en haar zo goed helpt. Als papa in de avond weer thuiskomt staat hij weer naast mama en schuif jij in de rij bij je broers en zusje.

Ik merk dat ik de neiging heb te denken dat de zorgen die je hebt niet bij jou horen maar bij de volwassenen in je leven. Dat je niet hoort te zorgen voor je mama en dat het eigenlijk andersom zou moeten zijn. Als ik er wat langer bij stil sta denk ik ook wel dat het veel zegt over de cultuur waarin we leven in Nederland. Dat het niet “normaal” is om zorg te dragen voor je ouders terwijl dit in andere culturen veel meer geaccepteerd is. Uiteindelijk is het helemaal niet zo verkeerd misschien. Jij zorgt tijdelijk voor je mama, krijgt hiervoor erkenning, en mag hiermee iets geven wat ook wordt ontvangen. Door het tijdelijk kunnen zorgen voor haar zorgt deze coping strategie ook een beetje voor jou. Je bent hierdoor minder bang dat mama het allemaal niet aankan omdat je haar kan helpen.

In de weken daarna zien we mama steeds meer opknappen. Drogen de (kraam-)tranen op en neemt ze steeds vaker weer het heft in handen. Jij merkt het ook. Spreekt weer af met je vriendinnetjes na school en voelt dat je zorgen niet meer nodig zijn…

Soms lossen problemen zichzelf op, als we ze in perspectief kunnen zien en het niet groter maken dan het is en hoeft te zijn….

Deel dit artikel:

Uitgelichte afbeelding

Ik maak contact door de ander te zien en mezelf te zijn. Door er écht en onbevooroordeeld voor een ander te zijn, kan die ander zich in al zijn kwetsbaarheid laten zien en komt er ruimte voor verandering. Ik heb vertrouwen in de ander en ben zelf betrouwbaar. Ik raak met vragen en word geraakt door de antwoorden. Ik ben mezelf en hoop de ander te mogen ontmoeten.
web linkedin

Terug naar boven