Woesssssjjjjji!

Kwetsbaarheid, dat is wat ik veelal zie als ik kinderen en jongeren tegenkom in mijn werk die worstelen met hun mentale gezondheid. Ik ben dan ook een groot voorstander van het vergroten van veerkracht. Hierbij is voor mij fantasie de sleutel.

In de begeleiding aan kinderen maak ik veel gebruik van verhalen en metaforen. Een kind een bestaand verhaal voorlezen wat aansluit bij diens worsteling/ beleving. Soms ook een op maat gemaakt verhaal vol metaforen die herkenning oproepen, maar die juist door de metaforen genoeg afstand vormen om niet te confronterend binnen te komen, zodat het verhaal een eigen invulling kan krijgen.

Zo ook het (hier ingekorte) verhaal van Fraya, de kleine fee die niet kon toveren. Geschreven voor een meisje dat opgroeit met een ouder met psychische problematiek, waardoor deze ouder niet altijd als veilig en betrouwbaar ervaren wordt.

Fraya wordt wakker van een hoop lawaai in huis, er klinkt gerinkel van kopjes, gerammel van scherven en mama is boos! Mama is niet altijd boos, soms is ze verdrietig, ze is ook wel eens bang, maar meestal is mama blij en hebben ze het fijn samen en is iedereen om hen heen gelukkig. Mama is namelijk net als Fraya een fee en feeën kunnen toveren. Wanneer er iemand een wens heeft die vervuld moet worden, dan zorgen feeën hiervoor. Mama is de allerbeste fee die Fraya kent, want mama kan ook nog eens de andere feeën leren toveren.

Het is alleen nog niet gelukt om Fraya te leren toveren. Dat komt omdat Fraya nog niet kan vliegen. Eerst moeten feeën vliegen en vliegen leer je alleen als je niet bang bent om te vallen. Fraya heeft al heel vaak op de rand van hun bloemenveld gestaan, keek dan naar beneden en dan was het toch wel heel hoog! Fladderen lukt, van de grond komen ook, maar in het diepe gaan vliegen? Brrrrr!

Mama zegt dan telkens dat ze niet bang moet zijn en dat mama altijd naast haar staat, maar Fraya is daar niet zo zeker van. Altijd is namelijk niet voor altijd, altijd kan soms ook soms zijn, dat weet Fraya echt wel. Soms is gewoon stom als je altijd beloofd hebt, dus altijd? Mooi niet!

Mama heeft Fraya daarom kennis laten maken met Wibbo. Wibbo is een duizendpoot. Wibbo draagt een brilletje, hij ruikt naar kruimelkoekjes en hij weet heel veel. Wibbo is er niet voor vliegles, want duizendpoten kunnen helemaal niet vliegen, maar mama heeft hem gevraagd te helpen omdat duizendpoten heel goed zijn in het zetten van kleine stapjes. Duizendpoten zetten heel veel kleine stapjes….. en er zijn super veel stapjes nodig, om te komen tot grote veranderingen zegt mama. Fraya merkt dat Wibbo tijdens de lessen heel vaak dingen herhaalt, dat is fijn want dan weet ze precies wat er komen gaat.

Ondertussen blijft Fraya oefenen met vliegen. Voeten op de grond, vleugels omhoog, door je knieën en dan zeg je “woesssssjjjjji!” Voeten op de grond, vleugels omhoog, door je knieën en dan zeg je “woesssssjjjjji!” Voeten op de grond, vleugels omhoog, door je knieën ………… hoe hard ze ook haar best doet, het lukt nog steeds niet. Fraya voelt aan alles dat ze nooit zal kunnen vliegen en dus ook niet leert toveren.

Fraya gaat zitten en huilt, een mislukte fee die niet kan toveren, hoe stom is dat? Dan komt er een hommel voorbij gezoemd en die vraagt waar het glinsterende sterrenstof van Fraya is. Sterrenstof? Ja!, zei de hommel, feeën die bang zijn om te vallen hebben extra sterrenstof nodig, zodat hun vleugels hen beter kunnen dragen………….

Deel dit artikel: