Volle kop, schrijf ’t op!

Mijn cliënten geef ik regelmatig huiswerk. Iets om op te schrijven waar we een volgende keer bij stil kunnen staan. Iets om te overdenken en waar we over kunnen doorpraten en een documentje bijhouden welke bij latere gesprekken kan worden aangevuld.

Wat mij betreft is opschrijven één van de fijnste manieren om samen onderwerpen op te halen die een rol spelen of gespeeld hebben in het leven van het kind of de jongere. Onderwerpen die moeilijk of spannend zijn, kunnen op papier soms makkelijker tot uiting komen en worden emoties op een andere manier aangevlogen en daardoor ontstaat meer ruimte om te reflecteren.

Zomaar een voorbeeld met cliënt X, 8 jaar, lastige thuissituatie.
Enorm veel moeite om contact te krijgen met dit kindje. Durfde niet veel te vertellen, erg in zichzelf gekeerd en erg verlegen. In gesprekken met ouders zag ik X wel tekenen. Om meer contact te krijgen en er achter te komen wat er bij dit kindje allemaal in het koppie omging, heb ik haar in eerste instantie gevraagd om eens 3 huizen te tekenen. Een huis van de zorgen, een huis van de leuke dingen en het huis van de dromen. En ineens waren daar onderwerpen. In de verschillende huizen nam ze mij mee in haar beleving, de dingen waar ze tegenaan liep, de dingen die ze leuk vond, maar ook dat waar ze van droomde. Door deze manier konden we samen een soort levensverhaal schrijven, daarbij waren de tekeningen een belangrijk hulpmiddel. Ook kon zij in tekeningen emoties beschrijven en hoe de beleving voor haar was.

Tenslotte hebben we in haar ‘boek’ ook een ruimte besteedt aan alle personen die een belangrijke rol in haar leven spelen en speelden.
Door gebruik te maken van de verschillende hulpmiddelen kwam zij als het ware los, durfde mij te vertellen wat zij zelf op papier had getekend/geschreven en zo konden wij daar samen een soort boekje van maken.
Daarmee konden we verder werken in de behandeling en was daardoor heel waardevol.

Deel dit artikel: