Op afstand

Persoonlijk

Vandaag werd me weer eens duidelijk waarom ik heel graag iemand voor je zou willen vinden die er voor je kan zijn als je diegene nodig hebt.
Iemand die je niet alleen kan bellen op werkdagen van 9 tot 5. Het is niet zo zwart/ wit als ik het nu stel, maar je weet wat ik bedoel.
Mij kun je niet bellen als je op zaterdag een vraag hebt, mij krijg je niet te pakken als je nog snel iets wil regelen op vrijdagavond voor het komende weekend, zoals ik je ook niet kan uitnodigen om bij me te komen eten op de 1e Kerstdag.

We zitten bij je op de groep, ik kom gemiddeld genomen zo 1 keer per 2 maanden langs om alleen met je te kletsen. Dat is veel te weinig, maar meer is helaas niet haalbaar. 1 keer per 2 maanden, dat is de tijd die ik voor je vrij kan en moet maken. 1 keer per 2 maanden, zodat ik jouw veiligheid kan inschatten en zodat jij het me persoonlijk 1 op 1 kan vertellen als er iets speelt. Eigenlijk gaat het helemaal nergens over, alsof jouw leven, je zorgen en de dingen die je graag zou willen delen geparkeerd kunnen worden tot die 1 keer per 2 maanden. Ik word er verdrietig van als ik je hoor zeggen dat je geen plannen hebt voor de feestdagen, je hebt niemand om naartoe te gaan. Met je vader heb je geen contact meer omdat je jezelf wil beschermen voor teleurstellingen, zo ook bij je moeder. Het doet minder pijn als je voor nu even doet alsof ze er niet zijn. Het verdriet is er zeker, maar je bent zo vaak teleurgesteld, dat je een nieuwe afwijzing uit de weg gaat.

Het is fijn op de groep, maar je hebt 3 keer per dag een andere begeleider voor je neus omdat zij diensten draaien, zij gaan aan het einde van hun dienst weer naar huis en dat is niet waar jij bent. Opgroeien in een ander gezin hebben we meerdere malen geprobeerd, maar het lukte niet. Mensen kwamen te dichtbij en als je de afwijzing zoekt, dan ga je deze op een bepaald moment vanzelf vinden. Jij bent die jongen die zoveel veiligheid nodig heeft, dat mensen er 100% onvoorwaardelijk voor je moeten zijn, ook als jij het hen onmogelijk maakt.

We weten allebei hoe dat eruit ziet, zie dan maar eens het gedrag af te wijzen in plaats van de persoon… Leuk in theorie, maar niet elk gezin kan dit in de praktijk volbrengen.
Wat had ik in de afgelopen 10 jaar graag die speld in de hooiberg voor je gevonden.

Je bent bijna jarig, je weet niet of je iets gaat doen met je verjaardag.
We spreken af dat we samen ergens iets gaan eten voor je 15e verjaardag,
je ogen lichten op en je vraagt me of je dan alles zou mogen bestellen wat je zou willen eten.
Ja, je mag alles bestellen wat je zou willen, maar je verdient zoveel meer…

Meer weten wat jij kan doen voor kinderen die meer nabijheid nodig hebben?
Neem een kijkje op
burgervoogd.nl

Deel dit artikel:

Uitgelichte afbeelding

Ik maak het verschil. Dat doe ik door mezelf te blijven en de aansluiting te zoeken bij de ander. Ik ben niet die professional volgens het boekje; uiteraard werk ik volgens vastgestelde richtlijnen, kaders en methodieken, maar daar gooi ik wel mijn eigen sausje overheen. Een sausje van humor, empathie, lef, creativiteit, oprechtheid en openheid.
web linkedin

Terug naar boven