Integraal samenwerken

Iedereen heeft er de mond van vol. De samenwerking kan beter, we moeten over de grenzen van organisaties heen kijken en minder in afgebakende kaders denken. Maar hoe werkt dat dan?

Ik kom er steeds meer achter hoe ontzettend moeilijk dat is. Achter elke organisatie zit een visie of een bepaald doel. Maar, wat als je binnen een aanpak te maken hebt met een (gezins) systeem?

Stel je voor je werkt in een organisatie gericht op de belangen van kinderen. Doen (belangen van) de ouders er dan niet toe? Ik dacht het wel, want dat zijn vaak de primaire opvoeders. Kinderen kunnen immers nog niet voor zichzelf zorgen.

En wat als een ouder, ook een pleger of juist een slachtoffer is? Alles heeft effect op de kinderen. We spreken tenslotte vaak genoeg over intergenerationele problematiek. Het is bijvoorbeeld niet per definitie goed om een dader uit een situatie te halen. Dit terwijl er juist ook organisaties zijn die vooral de aandacht voor het slachtoffer hebben.

Of vanuit een heel ander uitgangspunt, je bent werkzaam bij de reclassering en een van je hoofddoelen is recidive verminderen. In hoeverre kijk je dan naar de belangen van een kind of een slachtoffer? Hoever kun je binnen je opdracht en de gestelde voorwaarden gaan om ook kinderen te beschermen?

Of, en dit is misschien wel de ingewikkeldste, je bent van een behandelende ggz instantie waarbij je doel is ervoor zorgen dat iemand (psychisch) alles weer op de rit krijgt en een zo normaal mogelijk leven kan leiden. Hoever reikt je invloed dan als het gaat om iemands kinderen of partner? Heb je hier überhaupt zicht op? En wat kan wel en niet binnen de vertrouwensrelatie met je cliënt?

Wat ik probeer te schetsen is dat situaties meestal niet zo zwart-wit zijn als ze lijken. En om tot oplossingen te komen, moet je soms breder kijken dan de kaders van je organisatie of de belangen van je client.

En dat is lastig, want je bent gebonden aan je eigen regels en normen en de visie van je organisatie, terwijl integrale samenwerking vaak wat anders van je vraagt.

En dan heb ik de woorden privacy en geheimhouding nog even buiten beschouwing gelaten…

Toch kan het wel en is hiervoor moed nodig. Maar alles staat of valt met bereidwilligheid, lef, grenzen opzoeken en soms een beetje water bij de wijn doen.

Ik denk dat het nodig is en geloof in wat een van mijn collega’s altijd zegt:

‘Alleen ga je sneller, samen bereik je meer!’

Deel dit artikel: