Persoonlijk

Het leed dat het Woonplaats-beginsel heet

Ik wil jullie voorstellen aan ‘onze Puk’. Een heerlijk ventje, hij woont in ons gezinshuis. Puk woont hier perspectiefbiedend, dat wil zeggen; hij blijft hier wonen. Het perspectief ligt daarmee bij ons als zijn gezinshuisouders. Er is geen enkel contact meer (mogelijk) met zijn ouders. Zij hebben geen gezag meer.

Privé: Laura de Bruijn
ActueelPersoonlijk

Nieuwe mogelijkheden

We hebben een bijzonder traject gelopen, zeker niet volgens het boekje maar wel passend bij wat jullie nodig hadden. Het vroeg om maatwerk, veel buiten de lijnen kleuren, een hoop verantwoorden waarom er nog toegewerkt werd naar terugplaatsing en een lange adem.

Privé: Natalie van Deursen
Actueel

Moeten

“Moeten, die ligt op het kerkhof” zie Natalies opa altijd. Hij moest er niks van hebben. En ook in de jeugdzorg zien we dat ‘moeten’ ons in een kramp laat schieten, liefst met de hakken in het zand. De gezinnen waar we mee werken, maar de jeugdzorgwerkers net zo goed.

Privé: Natalie van Deursen
Actueel

De dansles

Vandaag is er weer dansles en je hebt er veel zin in. Al je vriendinnen zijn er en jullie oefenen een dansje op je favoriete liedje. Toch werpt iets een schaduw over deze vreugde. Je weet namelijk nooit zeker of papa ineens bij de dansschool staat.

Yvon Arts
ForensischPsychologie

First things first

Tommy groeit op met onzekerheid, aanpassing en afwijzing. De teller staat op 28 verschillende plekken in 18-en-een-half-jaar. Als Tommy bij Eveline op gesprek komt, ziet zij zijn lichaam verstarren als ze voor de dikke deur van onze klinische spreekruimte staan.

Eveline Verburg
Persoonlijk
PsychologieTools

Op een onbewoond eiland

Naast vermoeidheid en verdriet voelt het ook alleen, eenzaam zelfs. Alsof we met ons gezin alleen zijn, alleen op ons eiland… De metafoor van het eiland neemt me meteen mee. Ik vraag aan jullie of ik voor anker mag mag gaan bij jullie eiland.

Privé: Janneke Hendriks
Persoonlijk

Nog net op tijd

De zoveelste thuiswerkdag. Mijn telefoon gaat, het is mijn collega. Twijfelend zegt ze ‘weet je nog dat ik vertelde over die zaak waarin de vader op sterven ligt?’

Yvon Arts
Psychologie

Encanto; van copingstrategie naar superpower

Sinds de Kerstvakantie hebben we hem in mijn gezin al vijf keer gekeken en schalt de soundtrack regelmatig door het huis; de nieuwste Disneyfilm Encanto. Een swingende en kleurrijke film met liedjes die je makkelijk meezingt. Maar ook in de vakantie blijkt mijn traumabril een hardnekkig accessoire, waardoor ik vooral een film zie die ons laat zien hoe (transgenerationeel) trauma werkt.

Privé: Katrien Persoon

Terug naar boven