Diego
“Dag grote vriend, ken je me nog?” vraag Eveline aan Diego zodra de celdeur open gaat. Hij kijkt haar even onderzoekend aan en schiet dan in de lach: “Jazeker mevrouw, van de kinderbescherming toch! Wat doet u nou weer hier?”
Eveline Verburg 
Het zou je kind maar zijn
Achter de schreeuwende krantenkoppen en sprekende clickbait over gesloten jeugdhulp zit een kind met een verhaal.
Eveline Verburg
Onrust
Eveline kan maar moeilijk stil zitten. Net als veel jongeren die zij in haar werk tegenkomt. Sinds kort heeft ze een nieuw trucje: een fidget. Die blijkt verrassend goed te werken. En niet alleen bij haarzelf.
Eveline Verburg
Rowan
Eveline en de dertienjarige Rowan komen pas echt met elkaar in gesprek, als blijkt dat ze van dezelfde muziek houden. Want als je naast verschillend, ook hetzelfde bent, is dat een fijne basis.
Eveline Verburg
Wel honderden
Eveline heeft wel honderden verhalen over de jongeren die ze tegenkomt. Verhalen over gekke uitspraken, onverwachtse manoeuvres of bijzondere momenten.
Eveline Verburg
Hij doet het zelf wel
Khalid heeft al genoeg mensen zien komen en gaan in zijn leven. Dus als ook Rianne weg gaat, lukt het hem niet om afscheid te nemen en trekt hij zich terug. Maar het is tijd om dat te doorbreken.
Eveline Verburg
Jij hoort er gewoon bij
Collin staat op het punt om naar Spanje te gaan. Maar hij is bang dat mensen hem vergeten. Zijn moeder maakt een boekje voor hem, vol verhalen en lieve woorden van alle mensen om hem heen.
Eveline Verburg
Moeten
"Moeten, die ligt op het kerkhof” zie Natalies opa altijd. Hij moest er niks van hebben. En ook in de jeugdzorg zien we dat 'moeten' ons in een kramp laat schieten, liefst met de hakken in het zand. De gezinnen waar we mee werken, maar de jeugdzorgwerkers net zo goed.
Privé: Natalie van Deursen
First things first
Tommy groeit op met onzekerheid, aanpassing en afwijzing. De teller staat op 28 verschillende plekken in 18-en-een-half-jaar. Als Tommy bij Eveline op gesprek komt, ziet zij zijn lichaam verstarren als ze voor de dikke deur van onze klinische spreekruimte staan.
Eveline Verburg